فرمانده هوافضای سپاه گفت: ‌امروز این توان در پهپادهای ایرانی وجود دارد که تا سرزمین‌های اشغالی پرواز کنند؛ البته در این زمینه «شاهد 129» ‌یکی از ده‌ها پهپادی است که می‌تواند تا عمق تل‌آویو پرواز کند.

به گزارش خبرنگار فارس از مشهد، سردار امیر علی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوا فضای سپاه پاسداران ظهر امروز در همایش «ناگفته‌های RQ-170» اظهار داشت: 

سردار حاجی زاده گفت: ما ساخت موشک را در سال 63 آغاز کردیم در حالی که موشکهای ما خیلی دقیق نبود اما امروز موشک‌های ما نقطه می‌زنند در زمینه پهپاد نیز هواپیماهای اولیه ما در عمق 3 کیلومتری پرواز می‌کردند اما امروز این توان وجود دارد که تا سرزمین‌های اشغالی پرواز کنند؛ البته در این زمینه شاهد 129 ‌یکی از ده‌ها پهپادی است که می‌تواند تا عمق تل‌آویو پرواز کند.

وی نشاندن RQ-170 را لطفی الهی دانست و خاطر نشان کرد: این پهپاد سیستم رادارگریز ویژه‌ای دارد که دمای هواپیما با محیط یکسان می‌شود و همچنین صدای آن بسیار کم است و امروز از این پهپاد دهها پروژه در دست اقدام است.

فرمانده هوافضا سپاه با اشاره به اینکه نیازی به موشک‌های قاره‌پیما نداریم، افزود: اما امروز ما تکنولوژی ساخت این موشک‌ها را باتوجه به ارسال ماهواره داریم اما دشمنان ما به ما نزدیک هستند و نیازی به صرف هزینه‌های بالا نیست.

 فرمانده گروه پهپاد حضرت ولی عصر(عج) نیروی زمینی ارتش گفت: با توجه به ابعاد، نوع سازه، بدنه و نوع محموله‌ای که هواپیمای بدون سرنشین «یسیر» حمل می‌کند، این هواپیما برای شناسایی هوایی طراحی شده است.

به گزارش ایسنا، سرهنگ رضا خاکی در گفت‌وگویی تلویزیونی در پاسخ به اینکه "چرا پهپادها مورد توجه کشورهای مختلف قرار گرفته‌اند؟" اظهار کرد: سبکی و مقرون به صرفه بودن مهمترین دلایل این توجه است، چراکه این فناوری برای کاربران خودش خطری ایجاد نمی‌کند و تعمیر و نگهداری آن در نقاط مختلف بسیار راحت است و تعداد زیادی از آنها را می‌توان در یک زمان به پرواز درآورد.

وی درباره اینکه «یسیر» و «شاهد 129» که اخیرا رونمایی شده است، چه تفاوتهایی با هم دارند، گفت: هواپیماهای بدون سرنشین در کلاس‌ها و برای ماموریت‌های مختلف طراحی می‌شود. شاهد 129 ماموریت رزمی دارد و برای عملیات شناسایی هم استفاده می‌شود، اما هواپیمای یسیر با توجه به ابعاد نوع سازه، بدنه و نوع محموله‌ای که حمل می‌کند برای شناسایی هوایی طراحی شده است.

فرمانده گروه پهپاد حضرت ولی عصر(عج) نیروی زمینی ارتش درباره اینکه این هواپیما تا چند ساعت امکان پرواز دارد نیز اظهار کرد: یسیر بین 7 تا 10 ساعت می‌تواند پرواز داشته باشد.

سرهنگ خاکی با بیان اینکه "هواپیمای بدون سرنشین بر خلاف تصور عامه، بدون خلبان نیست"، توضیح داد: این هواپیماها دارای دو خلبان هستند؛ یک خلبان در بیرون، هواپیما را به پرواز درمی‌آورد، تنظیمات مربوطه را انجام می‌دهد و بعد این هواپیما را در اختیار خلبان داخل قرار می‌دهد. خلبان داخلی هم کسی است که در داخل ایستگاه کنترل زمینی و وظیفه هدایت هواپیما را بر عهده دارد، اما در عین حال پهپاد دارای یک حافظه داخلی و یک خلبان خودکار است که در زمان انجام ماموریت، به هر سه متکی است.

فرمانده گروه پهپاد حضرت ولی عصر(عج) نیروی زمینی ارتش درباره امکانات پهپاد یسیر گفت: یسیر از نظر دوربین هواپیما بزرگنمایی خوبی دارد که می‌تواند به صورت 360 درجه از اطراف خود تصویربرداری کند. ضمن اینکه در زمان فرود این‌گونه هواپیماها می‌تواند در هر نقطه‌ای پرواز کند و در هر نقطه‌ای بنشیند.

وی در برابر این پرسش که "دستگاه‌های کنترل این پهپاد را می‌توان در یک ماشین تعبیه کرد یا اینکه ساختمانی برای آن لازم است؟"، پاسخ داد: به طور کلی هواپیماهای بدون سرنشین پرتابل متحرک دارند و ایستگاه هدایت آن می‌تواند به صورت سه‌پایه یا خودرو جای بگیرد و از محلی به محل دیگر برود.

خاکی با تاکید بر اینکه "سقف پروازی این هواپیما بین 11 تا 15 هزار پا است"، افزود: هواپیمای بدون سرنشین به خاطر جثه و جنس بدنه و وضعیت طراحی آیرودینامیکی معمولاً رادارگریز ساخته می‌شوند و یسیر هم این ویژگی را دارد.

وی درباره اینکه آیا این پرنده‌ها هم جعبه سیاه دارد، اظهار کرد: ایستگاه کنترل زمینی جعبه سیاهی است که هواپیما را از لحظه تیک‌آف (take off) تا فرود تحت نظر دارد و اطلاعات آن را ذخیره می‌کند

سامانه های نصب شده روی پهپادهای ایرانی این قابلیت را در اختیار آنها قرار می دهد که بدون دریافت هیچگونه اطلاعات هدایتی از ایستگاه زمینی تا مسافتی که سوخت موجود اجازه می دهد توسط GPS روی مسیر از پیش تعیین شده حرکت کرده و پس از بازگشت در محدوده قابل تعریف قبلی شروع به گرفتن اطلاعات کند.

پهپادها و حفاظت آنها از مرزها

  کنترل مرزها در برابر تجاوزات خارجی، نفوذ بیگانگان و سایر عوامل مخرب از جمله مسائلی است که از ابتدای تشکیل کشورها و تمدن ها مورد نظر بوده و همیشه عملیاتی سخت و هزینه بر به حساب می آمده است. در دهه های اخیر با اختراع وسایل پرنده بحث کنترل از آسمان، در حوزه تامین امنیت مرزها به یک پدیده ثابت در عمده کشورهای جهان از جمله ایران بدل شده است.

 پهپادها یا همان پرنده های هدایت پذیر از دور در زمینه های مختلف عملیات های نظامی و غیرنظامی وسیله ای شناخته شده هستند که در برخی موارد حتی گوی سبقت را از ماهواره ها و هواپیماهای سرنشین دار نیز ربوده اند.

مأموریت شناسایی و نظارت هوایی بیشترین حجم کاری پهپادها را در سراسر دنیا به خود اختصاص داده است. یکی از مزیت های مهم این وسائل در مأموریت های شناسایی، توانایی پرواز چند ساعته تا چند روزه روی هدف به صورت مداوم است، کاری که از عهده ماهواره های جاسوسی که عموماً در ارتفاعات نچندان بالا مستقر هستند بر نمی آید و هواپیماهای سرنشین دار هم بیشتر به دلیل محدودیت های تحمل انسان امکان پرواز طولانی مدت را ندارند.

در عملیات های رزمی هم که بخش مهم دیگر مأموریت های پهپادها را تشکیل می دهد، حذف خطر آسیب دیدن خلبان به عنوان بخشی از توان دفاعی که هم به سرعت قابل جایگزینی نیست و هم هزینه ای چند میلیون دلاری برای آموزش و تمرین وی صرف می شود، حذف تبعات ناشی از به اسارت در‌آمدن او توسط دشمن، ارزانتر تمام شدن طیفی از مأموریت های تهاجمی در صورت اجرا توسط پهپاد و آماده به کار بودن بالاتر آنها نسبت به هواپیماهای سرنشین دار برخی از مزیت های مهم این وسائل هوایی هستند.

به علاوه در کاربردهای پلیسی و امنیتی، مأموریت های جستجو و نظارت هوایی، پایش مرزها و حفاظت از منابع طبیعی هم پهپادها روز به روز بیشتر جای خود را باز می کنند در حالی که اغلب، نیاز به افزودن امکانات بیشتر و تغییرات طراحی نسبت به نمونه نظامی ندارند.

از اینرو کشورهای مختلفی برای رفع نیازهای داخلی و کسب منافع اقتصادی از طریق فروش سامانه های بدون سرنشین در بازارهای نظامی و غیرنظامی دست به کار ساخت نمونه های مختلفی از پهپادها شده اند. در این گزارش به معرفی پهپادهای ساخته شده توسط چند کشور مهم منطقه و مقایسه ای کوتاه با مشابه ایرانی آنها می پردازیم. پیش از این در گزارش های مستقلی نمونه های گوناگون پهپادهای ایرانی را معرفی کرده بودیم.

هند؛ همکاری های مشترک از ابتدا

کشور تاریخی هندوستان سابقه ای به نسبت طولانی و بیش از نیم قرن در صنایع هوافضایی دارد. مونتاژ هواپیماهای جنگی روسی و انگلیسی اولین تلاش های این کشور در این عرصه را شکل داد که با تلاش های ناموفق برای ساخت نمونه بومی هواپیمای جنگنده پیگیری شد.

فعالیت های این کشور در زمینه پهپادها از همان ابتدا به کارهای صهیونیست ها در این عرصه گره خورد. به عقیده برخی کارشناسان پس از موفقیت رژیم اشغالگر قدس در استفاده عملیاتی از پهپاد در 1982، هندی ها هم در سال بعد اولین نمونه پهپاد را با کمک گرفتن از این رژیم برای بسترسازی در جهت راه اندازی زیرسامانه های مختلف لازم، به تولید رساندند، تا 4 سال بعد مشغول کار روی بخش هایی نظیر ارسال و دریافت تصاویر و کنترل و هدایت بوده و در 1988 برنامه طراحی و ساخت یک پهپاد شناسایی را آغاز نمودند.

حاصل این برنامه پهپاد «نیشهات» بود که در 1995 اولین پرواز خود را به انجام رساند. این پهپاد از یک طرح ساده و شناخته شده استفاده نموده و مانند بسیاری از پروژه های دفاعی هندی، مسیری بسیار طولانی را برای توسعه و رسیدن به تولید انبوه پیموده است به طوریکه بخشی از آزمایش های نهایی آن در سال 2002 به پایان رسید.

شاید دلیل این امر دسترسی این کشور به محصولات صنایع غربی و شرقی و خریداری پهپادهای مختلف خارجی خصوصاً نمونه هایی مانند هرمس اسرائیلی باشد در حالی که کشورهایی مانند آفریقای جنوبی که از نظر منابع با هند چندان قابل مقایسه نیستند سریعتر از هندی ها طرح هایی در این رده رابه نتیجه رساندند.

رقابت تاریخی هند با چین و پاکستان خصوصاً‌ در زمینه موازنه قوای نظامی باعث شد تا با ادامه دادن همین مسیر و ارتباط با صنایع هوافضایی کشورهای دیگر خصوصاً روسیه و البته رژیم صهیونیستی، در عصر دسترسی کشورهای در حال توسعه به فناروی های پیشرفته، کاستی های خود را تا حدود زیادی جبران کرده و امروزه نمونه های جدیدی از پهپاد را با کمک شرکت های خارجی ساخته و به خدمت بگیرند.

در زمینه پهپادهایی با موتور جت، «لاکشیا» نخستین نمونه هندی است که در سال 1985 برای اولین بار پرواز کرد و با 15 سال تأخیر در سال 2000 وارد تولید شد. مأموریت های آن شامل هدف پروازی سرعت بالا و شناسایی است. بیشینه سرعت این پهپاد کمتر از 850 کیلومتر بر ساعت و برد آن نیز کمتر از 150 کیلومتر است.

پهپاد لاکشیا

خانواده پهپادهای «راستوم» با سه نمونه مختلف، دسته دیگری از پهپادهای هندی هستند که نام خود را از یک متخصص هوافضایی هندی گرفته اند. راستوم-1 که با الهام از هواپیمای «لانگ-ئی-زد» طراحی شده توسط برت روتان ساخته شد، در سال 2009 نخستین پرواز خود را انجام داده و طبق طراحی باید به مداوت پروازی 12 ساعت دست یابد. این پهپاد 5.12 متر طول، 7.9 متر دهانه بال، بیشینه سرعت 225 کیلومتر بر ساعت و سقف پرواز 8000 متر دارد.

«راستوم-اچ» با طراحی کاملاً متفاوت با راستوم-1، پهپادی بزرگ برای مأموریت های طولانی به مدت 24 ساعت است که به برد و سقف پرواز بالاتری نیز دست می یابد. این پهپاد 9.5 متری با دهانه بال 20.6 متر، قادر به حمل 350 کیلوگرم محموله بوده، به بیشترین برد 1000 کیلومتر و سقف پرواز 10668 متر دست می یابد.

راستوم-اچ

راستوم-اچ شباهت بسیاری به پهپاد اسرائیلی «هرون» دارد که باز هم نشان دهنده ارتباط صنعت پهپادی آنها با هند است. نمونه ای از این پهپاد با نام راستوم-2 برای اجرای مأموریت های تهاجمی تحت توسعه قرار دارد.

مهمترین طرح پهپادی هندی ها که در مراحل ابتدایی طراحی است، پهپاد تهاجمی «آئورا» نام دارد که با استفاده از طرح بال پرنده شباهت های زیادی با پهپادهایی نظیر «آر-کیو-170»، «نئورون» و «فانتوم ری» یافته است. هم از نظر علوم مختلف هوافضا و هم از بابت زیرسامانه های عملیاتی، این پهپاد یک جهش رو به جلو برای صنعت پهپادی هند به شمار می رود. قرار است این پهپاد کمتر از 15 تن جرم و دست کم 9هزار متر سقف پرواز داشته و در سال 2015 نخستین پرواز خود را به انجام برساند.

طرحی منتشر شده از پهپاد هندی آئورا

پاکستان؛ آهسته و پیوسته

سابقه پاکستان در صنایع هوایی هر چند با همسایه شرقی اش هند چندان قابل مقایسه نیست اما در زمینه پهپادها به مراتب بیشتر تلاش کرده است.

پاکستانی ها از اوائل دهه 1980 فعالیت های پهپادی خود را آغاز نموده و هر دو بخش خصوصی و دولتی آن در این زمینه فعالیت می کنند.

بیش از 30 نمونه پهپاد مختلف در این کشور ساخته شده که بیشتر شامل پهپادهای کوچک و متوسط با مداوت پرواز چند دقیقه تا کمتر از 8 ساعت است. برخی نمونه ها مانند پهپاد «فالکو» که تحت امتیاز ایتالیا ساخته می شود، به مداومت پرواز 14 ساعت دست یافته و البته از نظر زیرسامانه ها نیز در رده پیشرفته ترین پهپادهای پاکستان قرار می گیرند.

ظاهراً ساختار محبوب طراحان پاکستانی، بدنه استوانه ای یا مکعب مستطیلی، بال بالا، دم H شکل متصل به بالها و یک موتور ملخی در انتهای بدنه است که البته در بسیاری از پهپادهای متوسط دنیا نیز از گذشته تاکنون استفاه شده است.

به جز یک نمونه پهپاد هدف با نام «نیشان-تی-جی-1000» با موتور توربوجت به نظر می رسد بقیه نمونه های پاکستانی از موتورهای ملخی استفاده می کنند.

نمونه موتور جت از پهپاد نیشان

از جمله پهپادهای طراحی شده توسط این کشور می توان به «فلامینگو» با برد بیش از 200 کیلومتر، سقف پرواز تا 4200 متر، طول 5.18 و دهانه بال 7.31 متر و مداومت پروازی 6 تا 8 ساعت اشاره نمود.

فلامینگوی پاکستان

نمونه ای دیگر از محصولات پاکستانی، پهپاد «جاسوس» با دهانه بال نزدیک به 5 متر، سرعت 130 کیلومتر بر ساعت، برد 80 تا 100 کیلومتر، سقف پرواز حدود 3050 متر و مداوت پروازی 4 تا 5 ساعت است.

پهپاد جاسوس-2 پاکستان

پهپادهای عملیاتی پاکستان در مأموریت های شناسایی، هدف پرنده، عملیاتی انتحاری و آموزش هدایت پهپاد به کار می روند و طرح هایی برای ساخت پهپادهای مسلح نیز در این کشور دنبال می شود.

عمده انواع بومی پهپادهای پاکستانی دارای ساختار مشابهی هستند و در واقع هر چند از نظر کمیت، محصولات این کشور قابل توجه است اما سطح پیشرفتگی آنها تفاوت قابل توجهی با یکدیگر ندارند.

ترکیه؛ حرکت بلند پروازانه

کشور ترکیه با مونتاژ جنگنده آمریکایی اف-16 تجارب خوبی در برخی زمینه های تولید یک محصول پیشرفته هوایی بدست آورد هر چند که این به هیچ وجه به معنی ایجاد توانمندی طراحی بومی نبود.

تنوع محصولات پهپادی ترک ها با بیش از 10 نمونه مختلف، کم نیست اما جدی ترین حرکت این کشور در عرصه پرنده های بدون سرنشین با رونمایی از پهپاد آنکا(که تیها هم نامیده می شود) مشخص گردید.

صنایع هوایی ترکیه سال هاست در سایه ارتباط با صنایع پیشرفته دنیا اعتبار مناسبی برای خود کسب کرده که مونتاژ جنگنده اف-16 برای نیروی هوایی ارتش این کشور از نتایج چنین ارتباطی بود هر چند تاکنون حضور بین المللی پررنگی در مقایسه با صنایع کشورهای غربی از ترکیه دیده نشده است. بعلاوه سابقه ساخت تجهیزات و زیرسامانه های هواگردها نیز در ترکیه وجود دارد نظیر برخی سامانه های مخابراتی و یا تسلیحات هوایی.

به جز چند نمونه پهپاد کوچک و دست پرتاب، نمونه هایی هم در رده متوسط در بین محصولات این کشور دیده می شود. البته فرماندهان نظامی و سیاسی ترک به در اختیار گرفتن سریع بهترین محصولات غربی و البته رژیم صهیونیستی بیشتر اعتقاد داشته اند تا توسعه بومی محصولات. البته پهپادهای هدف نیز توسط صنایع این کشور ساخته شده است.

طرح پهپاد آنکا با دو نمونه اصلی شناسایی با مداوت پروازی بالا و رزمی برنامه ریزی شده است که نمونه اول در سال 2010 نخستین پرواز خود را انجام داده و طبق زمان بندی باید تا قبل از پایان سال 2012 به تولید برسد.

این پهپاد بزرگ با طول 8 متر، دهانه بال 17.3 متر، جرم 1600 کیلوگرم و برخورداری از یک موتور توربوپراپ به بیشترین سرعت 217 کیلومتر بر ساعت، برد نهایی 4896 کیلومتر، سقف پرواز 9144 متر و مداوت پروازی 24 ساعت دست می یابد.

پهپاد آنکا؛ محصول جاه طلبانه ترکیه

برخی کارشناسان نظامی عقیده دارند طراحان ترکیه ای با استفاده از مشاوران آمریکایی و اسرائیلی موفق به طراحی این پهپاد شده اند که تفاوت فاحشی با سایر محصولات ترکیه از نظر ابعاد و مقدورات پروازی دارد. حتی در صورت صحت نداشتن این مدعا، شباهت ساختاری آنکا با پهپادهایی چون پریدیتور آمریکا و هرمس-450 اسرائیل(که در اختیار ترکیه نیز هست) مشهود بوده و الگو برداری از این پهپادها را تأیید می کند که البته امری مرسوم برای کشورهای در حال توسعه تلقی می شود.

در هر صورت پهپاد آنکا برای کشور ترکیه یک گام جهشی محسوب می شود و سطح کیفی طراحی و تولید قابل قبول آن و اعتماد نظامیان ترک نشان دهنده عزم جدی این کشور در به نتیجه رساندن این برنامه است. خصوصاً که نمونه رزمی آن و تبلیغات گسترده برای ارائه آنکا در بازارهای بین المللی نیز مؤید همین مطلب است.

و اما ایران...

کشورمان ایران نیز که امروزه یکی از مهمترین قدرت های در منطقه غرب و جنوب غرب آسیا محسوب می شود از سال ها پیش و در واقع اواسط جنگ تحمیلی 8 ساله و تقریباً همزمان با هند و پاکستان فعالیت های خود بر روی هواپیماهای بدون سرنشین را آغاز کرده و امروز با گذشت بیش از دو دهه، ده ها نمونه از پهپادهای کوچک تا بزرگ را به تولید انبوه و استفاده عملیاتی در مناطق مختلف کشور رسانده است. محصولاتی که طی شدن روند گام به گام در توسعه آنها قابل تشخیص است.

خانواده پهپادهای متوسط مهاجر و ابابیل در نقش های شناسایی و هدف پرنده، پهپادهای موتور جت و دوربردشاهد و کرار با همین مأموریت ها و طرح های جدیدی همچون پهپاد سفره ماهی از معروف ترین نمونه های ایرانی هستند که پیش از این به معرفی آنها پرداخته بودیم. سفره ماهی دارای یک طراحی پیشرفته از نوع نزدیک به طرح های تلفیقی بال و بدنه است که در پهپادهای جدید و در حال توسعه در دنیا دیده می شود.

پهپادهای کوچک و متوسط هر سه کشور هند و پاکستان و ترکیه مشخصات قابل مقایسه و قابل رقابتی دارند و پرداختن به مقایسه ای جزئی بین آنها هدف این گزارش نیست.

دو کشور ایران و پاکستان در زمینه تنوع محصولات رده متوسط به هم بیشتر نزدیک هستند و هند و ترکیه به دلایلی که گفته شد کمتر بر روی تأمین نیاز از طریق محصولات صرفاً بومی تأکید داشته اند.

همچنین به جز محصولات پاکستانی جدید که فقط مونتاژ این کشور بوده و نه بومی، ضعف در زیرسامانه های لازم برای کنترل از راه دور در محصولات این کشور مشهود است. در حالی که بیشترین برد اعلام شده برای پهپاد های ایرانی که بدون کمک کشورهای خارجی توسعه یافته اند به 1000 کیلومتر می رسد.

پهپادهای شاهد با برد 700 و کرار با برد 1000 کیلومتر، هر دو مشخصات عملیاتی برتری هم از نظر سرعت و هم از برد و سقف پرواز نسبت به لاکشیای هندی و نیشان پاکستانی دارند در حالی که ترک ها هیچ نمونه قابل رقابتی با این دو محصول ایرانی ندارند.

پهپاد کرار، مسلح به بمب

با مقایسه ای بین سایر محصولات ایرانی که حاصل کار چندین مجموعه مختلف صنعتی هستند و بر مبنای اطلاعات رسمی منتشر شده مشاهده می شود در تمامی رده های پهپاد از نمونه هایی با دهانه بال کوچکتر از 20 سانتیمتر تا بیش از 10 متر، محصولاتی در کشورمان ساخته شده است و تنها در رده پهپادهایی مانند راستوم-اچ هند و آنکای ترکیه تاکنون اطلاعات زیادی اعلام نشده هر چند که در بین پهپادهای جدید نمایش داده شده در حاشیه رزمایش پیامبر اعظم-7، دست کم یک نمونه می تواند در این رده قرار بگیرد.

رسمی ترین اطلاعات منتشر شده از پهپادهای ایرانی با مداومت پرواز بالا در مورد پهپاد شاهد129 است که قابلیت پرواز به مدت 24 ساعت را داشته و همچنین امکان شلیک موشک سدید را دارد. بنابر این باید گفت تنها همین نمونه از پهپادهای کشورمان از هم اکنون با نسل بعدی راستوم-اچ و آنکای ترکیه که قرار است قابلیت شلیک موشک پیدا کنند رقابت می کند. البته از نوع پیشران مورد استفاده در  شاهد129 صحبتی به میان نیامده و در صورت استفاده از موتور توربوجت یا توربوفن باید آن را در سطحی بالاتر از آنکا و راستوم-اچ قرار داد زیرا توان رسیدن به سرعتهای بالاتری نسبت به این دو را خواهد داشت که با موتور توربوپراپ به دلیل محدودیت های ذاتی آن نمی توان رسید. برد بسیار زیاد این پهپاد که 1700 تا 2000 کیلومتر عنوان شده، دیگر موضوعی است که باید به عنوان یک ویژگی مهم به آن اشاره کرد.

نکته مهم اینجاست که متخصصان کشورمان از همان ابتدای راه صنعت پهپاد، در تحریم دولت ها و صنایع خارجی قرار داشته و با اتکا به توان داخلی موفق به توسعه و تولید بیش از 500 فروند از انواع مختلف هواپیماهای بدون سرنشین در این سال ها شده اند.

البته الگوبرداری از طرح های موفق و مطرح خارجی نیز در برخی پهپادهای جدید ایرانی مشهود است که به عنوان یک راه حل میانبر پذیرفته شده در طراحی محصولات، مورد قبول است اما توسعه زیرسامانه های مختلف حتی موتور و تولید انبوه آنها در داخل کشور به انجام می رسد که سبب سرپا ماندن صنعت پهپاد در کشورمان حتی با وضع تحریم های شدیدتر در چند سال اخیر شده است.

بنابراین به جرأت می توان گفت جایگاه جمهوری اسلامی ایران در این صنعت نه تنها در منطقه بلکه در دنیا بسیار بالا بوده همانگونه که افتخاراتی نظیر تصویربرداری طولانی مدت و عبور از روی ناوهای هواپیمابر و ناوشکن های نیروی دریایی آمریکا و پایگاه های این کشور در زمان اشغال عراق در چند سال گذشته نیز اثبات عملی این جایگاه بوده است.

 در در متن  کامل این گزارشی با عنوان "پهپاد های آمریکای تولید ایران" آمده است:

آقای " احمد وحیدی " وزیر دفاع ایران اعلام کرد که ایران در حال حاضر مشغول طراحی و ساخت پهپادهای مشابه مدلRQ-170 Sentinel و یا به اصطلاح "جانور قندهار" (به خاطر استفاده از این پهپاد برای جاسوسی در افغانستان) می باشد. وی افزود که مدل های نوین پهپادهای ایرانی از سامانه های امنیتی و کنترل پیشرفته تری نسبت به مدل آمریکایی، برخوردار خواهند بود.

در ادامه این گزارش آمده است: ارتش ایران در ماه دسامبر 2011 میلادی، موفق شد کنترل و هدایت پهپاد آمریکایی RQ-170 Sentinel ساخت کارخانه Lockheed Martin را در دست گرفته و آن را در اختیار خود قرار دهند. از نکات حائز اهمیت این پهپاد آمریکایی می توان به سامانه های چند منظوره و سیستم رادار گریز فن آوری استل Stealth technologyاشاره نمود.

رادیو روسیه تصریح می کند: با این تفاسیر و با توجه به سیستم های پیشرفته ی بکار رفته در این پهپاد، متخصصان ایرانی توانستند نه تنها هدایت آن را در دست گرفته، بلکه با مهارت خاصی این پهپاد را بر زمین بنشانند. لازم به ذکر است که کنترل فرود چنین پهپادهایی کار بسیار دشواری می باشد. پیش از این هیچ کس نتوانسته بود در سیستم هدایت آن اختلالی ایجاد نموده و کنترل آن را در دست گیرد.

این گزارش می افزاید: پس از اعلان خبر به دام افتادن پهپاد آمریکای در دستان ایرانیان، ایالات متحده با رد این موضوع، خبر گسترش یافته را تکذیب نمود. ایران در جواب به بی اعتنایی ایالات متحده به این موضوع، اقدام به پخش ویدئوی به دام افتاد و فرود پهپاد RQ-170 در یکی از باندهای پرواز ایران نمود.

در ادامه این گزارش آمده است: مدتی پس از انتشار این ویدئو، آقای باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده به ناچار صحت خبر به دام افتادن پهپاد آمریکایی در آسمان ایران را اعلام کرد. ایالات متحده با این که قوانین بین الملل را زیر پای گذاشته و به حریم کشور دیگر وارد شده بود ولی با گستاخی تمام خواستار بازگرداندن هواپیمای بدون سرنشین خود به کشورش بود. ایران با بی اعتنایی نسبت به درخواست آمریکا، به درخواست این کشور پاسخ رد داد.

در گزارش رادیو روسیه آمده : پس از گذشت یک سال، خبر به دام افتادن یکی دیگر از پهپادهای ایالات متحده نیز در رسانه های ایران و از سوی سردار رمضان شریف ، سخنگوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منتشر گردیده شد.

این گزارش خاطر نشان می کند: این بار نیروهای ایرانی موفق به مهار پهپاد ScanEagle از پهپادهای نیروی هوایی ارتش آمریکا شدند. از نکات حائز اهمیت این پهپاد می توان به اندازه ی کوچک و توان انجام پرواز در ارتفاعات پایین اشاره کرد که این نکات، کمک شایانی به در امان ماندن هواپیمای بدون سرنشین از دست رادارهای دشمن، می نماید.

این گزارش می افزاید: پس از به دام افتادن دومین هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی، می توان چنین استنباط کرد که ایالات متحده نه تنها از به دام افتادن پهپادهای خود درس عبرت نگرفته است، بلکه جاسوسی در حریم خصوصی و هوایی کشورهای جهان منجمله جمهوری اسلامی ایران را با پهپادهای مختلف ادامه می دهد.

در ادامه این گزارش تصریح می کند که با نگاهی به موفقیت های ایران در به دام انداختن پهپادهای آمریکایی، می توان به این نکته اشاره کرد که ارتش ایران موفق به یافتن راهی برای به کنترل درآوردن پهپادهای آمریکایی شده است. به نظر کارشناسان امور نظامی، ایران با استفاده از سامانه های ضد موشک مخصوص و از طریق مداخله در سیستم جهت یابی و موقعیت یابی جهانی (GPS) ، هدایت پهپادهای آمریکایی را در دست می گیرد. در ضمن لازم به ذکر است که با این که تمامی پهپادهای جدید (منجمله 2 پهپاد به دام افتاده) از سیستم خود انفجار برخوردار می باشند، ولی نظامیان ایالات متحده نتوانستند این قسمت را فعال نمایند.

این گزارش می افزاید: بدین ترتیب، کارشناسان ایرانی به سرعت در حال پژوهش، تحقیق و بررسی پهپادهای به دام افتاده بوده و درحال ساخت مدل های مشابه می باشند. مدل های ایرانی این پهپادها برای تقویت سامانه ضد هوایی و صنایع هوایی در نظر گرفته خواهند شد.

رادیو اسرائیل اضافه می کند: هواپیماهای بدون سرنشین ایران با نام "شهید 129" یکی از دست آوردهای ایران در صنعت هوانوردی می باشد. این هواپیما به منظور انجام حملات نظامی و حمل موشک طراحی و به تولید رسیده است. به گفته ی آقای محمد علی جعفری فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، پهپاد جدید ایرانی می تواند تا 24 ساعت در هوا پرواز کرده و به کمک موشک های مخصوص، اهداف را به دقت مورد اصابت قرار دهد. تعدادی از کارشناسان امور نظامی بر این عقیده اند که پهپاد ایرانی، مدل مشابه و برگرفته از پهپاد آمریکایی به دام افتاده در سال گذشته RQ-170می باشد.

در پایان این گزارش آمده است: با نگاهی به حوادث و اتفاقات اخیر در ایران می توان این نکته را دریافت که صنایع نظامی ایران به سرعت در حال رشد بوده و این کشور به غیر از ساخت هواپیماهای بدون سرنشین، در ساخت سامانه های دفاع ضد هوایی نیز به مراتبی رسیده است. ایران با به دام انداختن پهپادهای آمریکایی، ایالات متحده را به فکر ایجاد تغییرات اساسی در سیستم هدایت هواپیماهای خود وادار ساخته است. این اقدام ایران منجر شد تا همگان به قدرت پنتاگون درمورد تجسس هوایی ایران با شک و تردید نگاه کنند